Kalabalıklar

Caddeleri, sokakları, meydanları serapa insan seline dönüştüren şuursuz keşmekeşin, manasız gürültünün, vecdini kaybetmiş, rengini yitirmiş, riyakâr kahkahaları arşı çınlatan insan yığınlarının adıdır kalabalıklar. Senkronize atılan adımlara tezat insicamsız ruhların, nizamı önceleyen insan fıtratına zıt intizamsız hırsların, selamsız kelamların, muhakkir bakışların hükümferma olduğu mezellet mihraklarıdır.

Kalabalıklar gücünü sayı üstünlüğünden alır. Yüzlerce insanız, binlerce kişiyiz gibi ucuz lakırdıların esaretinde, kendisini meydana getiren insan kütlesini kapladığı kaba hacmin yalancı gösterişinde alabildiğine sahte ve aldatıcı bir şekilde tarif eder. Hele ki bu şuursuz insan kütlesinin tek bir ağızdan koro halinde sloganlar atması, yüksek sesle haykırması, eşgüdümlü davranışlar ve hareketler sergilemesi; kümelediği fertlere karton bir kalenin içinde atom bombasına karşı koyabilecek cahil cesareti ve eğitim bilimlerinde geçen kişisel efsane yani bana bir şey olmaz özgüvenini yükler.

Kalabalıklar, ruhların azılı katili; şahsiyetin, merhametsiz celladıdır. Cinayet ve cürmünü gürültülü işlemez. Önce avını tuzağına düşürür sonra yavaş yavaş zehrini salar. Kalabalıklara karışan fert, önce farklılıklarını kaybeder. Özgün düşünme yetisi azalır. Muhakeme ve muhasebe kabiliyetleri ifsat eder. Sorgulamayı bırakır. Hareketlerine komut veren beyni uyuşur. Akıl nimeti tefessüh eder. Komutları artık beyninden ve vicdanından değil kalabalığın kendisinden alır. Kalabalıkların içine daldıkça, yoğunluğunda kayboldukça şahsiyetini de teslim eder. Yaşadığına dair son emareler; hak, hakikat ve inanç esaslarındaki kıpırtılarıdır. Kalabalık, öldürücü vuruşunu da tam bu noktaya saklar. O ana kadar damarlardan sessizce kana karışan zehir işte tam bu noktada yıkıcı bir patlama gerçekleştirerek kalbe; yani imanın, hakikatin merkezine en şiddetli partiküllerini püskürtür. Nihayet ferdin şuuru felce uğramıştır. Kalp atmakta fakat nefes için makineye bağlı bulunmaktadır. Makine dediğimiz ise ona istediği soluğu istediği ölçüde veren kalabalıklardır. Şahsiyetin beyin ölümü gerçekleşmiş vücut leşten farksız sadece kapladığı hacimden öte mana taşımamaktadır. Bugün kalabalıklar içinde kaybolan sayısız bireyin hâli pür melali budur. Kalabalığın narkozunda uyuşmuş, insanî melekelerini kaybetmiş, mümeyyiz meziyetlerini yitirmiş insanın bu kayboluş yolculuğunun finalinde elinde; güç, tutku, ihtiras, taklit, tekerleme, slogan, iktidar, arzu, şehvet gibi hayvani yönlerin hak, hakikat, gönül, nezaket, adalet, zarafet, ilim, irfan, muhakeme ve muhasebe gibi ulvi değerlere ezici tahakkümü kalır.

Kalabalıklar, bir savruluş ve kayboluş yolculuğunun adıdır. Ferdin şuurla yoğurup, vicdanla besleyip, adaletle yüceltip, iman suyu ile toprağa kök saldırdığı şahsiyetinin dipsiz bir girdapta meçhule akışının yolculuğudur.

Büyük şahsiyet sahipleri başta peygamberler ve veliler, sonra ilim ve fikir insanları şahsiyetin celladı, toplumun şuurlaşmış hali milletlerin ruh kökünü kazıyan; insani ve ahlaki kıymetleri yerle yeksan eden kalabalıkların karşına dikilmişler ve Necip Fazıl merhumun ifade ettiği şekilde;

Durun kalabalıklar! Bu cadde çıkmaz sokak

Haykırsam kollarımı makas gibi açarak!

Diye şuursuz kalabalıklara imanî ve irfanî ruhla haykırmışlardır.

Bir orman düşünün dip dibe ağaçlar, karmakarışık, özensiz ve düzensiz bir plansızlık alabildiğine hâkim. Ve her bir ağaç bir diğerine dolanmış, hayat damarları kesilmiş, kadük ve mahkum. Yine bir orman düşünün serapa plan ve intizam, ağaçlar hür ve müstakil tekil bir şahsiyet gibi göğü selamlarken diğer ağaçlarla birlikte yansıttığı varlık, karşıdan bakana muhteşem bir ahenk ve insicamı da resmediyor.

İşte şuursuz kalabalıklarla, şuurlu bir millet varlığının aynası…

Baki selam ederim.