Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu önderi Mustafa Kemal Atatürk’ün ölümünü anma günü olan 10 Kasım geçeli üç gün oldu.
Ben anmayı çoktan “anlamakla” değiştirdim.
Kızım;
Yaşama hakkını bize çok görenlerin ikna heyetleri ile Anadolu’daki varlığımıza bile kastettikleri günde Mondros’tan kalkan vapurdan atlayıp, Sevr’e gitmektense Karadeniz’in hırçın sularına gömülmeyi göze alan Mustafa Kemal’i anlamak,
Samsun’a çıkan oradan da düşmanın barış dilenmek zorunda kaldığı Mudanya’dan kalkan vapurla Lozan’a muzaffer olarak giden Mustafa Kemal’i anlamak.
Son ikiyüz yılı kesin ricatla geçiren milletimizi önce yerinde mıh gibi tutan ve sonra zaferlerle yeni bir hayat kuran yetimler yetimi Mustafa Kemal’i anlamak.
Geçmişin ikna heyetleri ile Anadolu direnişini yok etmeye çalışanların dün akil insanlar heyeti adıyla karşımıza çıkacağını, bugün de oyunlarından asla vazgeçmeyeceklerini unutmamak için Mustafa Kemal’i anlamak.
Canım;
“Varlığım Türk varlığına armağan olsun” derken bu sözün ruhsuz bir terennüm olmadığını anlamak için ölüme beş kala yazdığı vasiyetini oku.
İş Bankası ile ekonomiye, Türk Dil Kurumu ve Türk Tarih Kurumu ile kültüre, kalanı çocuklarına ve arkadaşlarının çocuklarına verdiği varlığı için Mustafa Kemal’i anlamak.
O nesil öyle bir nesildi.
Milleti aç iken tok yatmazlardı.
Milleti çıplak iken bir fistan fazla almazlardı.
Fakirin sofrası krallara layıktı, haram lokma ile işkembe doldurmazlardı.
Bir tanem;
Ruhumuzu kandırdığımız Orhun Nehri’nin Anadolu’daki kardeşi Sakarya Nehrini bir dinle! Neler mırıldanmakta. Hani bizim her sabah yana yana, dona dona “Türküm, doğruyum” diye haykıran çocuklarımız nerede?
Kendisine hitap ettiğimiz gençliğimiz nerede?
Almıla;
Oku. O’nun okuduklarını, O’nun yazdıklarını, O’nun için yazılanları oku.
Bırak ruhsuz anmaları, bırak günü birlik ağlamaları.
Mondros’tan kalkan vapur Sevr’e varır. Binme o vapura. Söylenenlere değil, gerçeklere, gerçekleştirilenlere kulak ver.
Dün mahsun Tuna bizim at sulağımızdı.
Fırat ile Dicle bizde doğar, bizde akardı.
Ah bir yanağı yara bir yanağı ayara dönmüş mahçup Meriç.
Kaynağı telle örülmüş özlemle bekleyen Vardar.
Ebedi yurdun ebedi Başbuğu Mustafa Kemal’i anla Almıla.
Yorum Ekle
Yorumlar (0)
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Abdullah ULUYURT
Almıla’ya Mektup
Merhaba sevgili yavrum!
Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu önderi Mustafa Kemal Atatürk’ün ölümünü anma günü olan 10 Kasım geçeli üç gün oldu.
Ben anmayı çoktan “anlamakla” değiştirdim.
Kızım;
Yaşama hakkını bize çok görenlerin ikna heyetleri ile Anadolu’daki varlığımıza bile kastettikleri günde Mondros’tan kalkan vapurdan atlayıp, Sevr’e gitmektense Karadeniz’in hırçın sularına gömülmeyi göze alan Mustafa Kemal’i anlamak,
Samsun’a çıkan oradan da düşmanın barış dilenmek zorunda kaldığı Mudanya’dan kalkan vapurla Lozan’a muzaffer olarak giden Mustafa Kemal’i anlamak.
Son ikiyüz yılı kesin ricatla geçiren milletimizi önce yerinde mıh gibi tutan ve sonra zaferlerle yeni bir hayat kuran yetimler yetimi Mustafa Kemal’i anlamak.
Geçmişin ikna heyetleri ile Anadolu direnişini yok etmeye çalışanların dün akil insanlar heyeti adıyla karşımıza çıkacağını, bugün de oyunlarından asla vazgeçmeyeceklerini unutmamak için Mustafa Kemal’i anlamak.
Canım;
“Varlığım Türk varlığına armağan olsun” derken bu sözün ruhsuz bir terennüm olmadığını anlamak için ölüme beş kala yazdığı vasiyetini oku.
İş Bankası ile ekonomiye, Türk Dil Kurumu ve Türk Tarih Kurumu ile kültüre, kalanı çocuklarına ve arkadaşlarının çocuklarına verdiği varlığı için Mustafa Kemal’i anlamak.
O nesil öyle bir nesildi.
Milleti aç iken tok yatmazlardı.
Milleti çıplak iken bir fistan fazla almazlardı.
Fakirin sofrası krallara layıktı, haram lokma ile işkembe doldurmazlardı.
Bir tanem;
Ruhumuzu kandırdığımız Orhun Nehri’nin Anadolu’daki kardeşi Sakarya Nehrini bir dinle! Neler mırıldanmakta. Hani bizim her sabah yana yana, dona dona “Türküm, doğruyum” diye haykıran çocuklarımız nerede?
Kendisine hitap ettiğimiz gençliğimiz nerede?
Almıla;
Oku. O’nun okuduklarını, O’nun yazdıklarını, O’nun için yazılanları oku.
Bırak ruhsuz anmaları, bırak günü birlik ağlamaları.
Mondros’tan kalkan vapur Sevr’e varır. Binme o vapura. Söylenenlere değil, gerçeklere, gerçekleştirilenlere kulak ver.
Dün mahsun Tuna bizim at sulağımızdı.
Fırat ile Dicle bizde doğar, bizde akardı.
Ah bir yanağı yara bir yanağı ayara dönmüş mahçup Meriç.
Kaynağı telle örülmüş özlemle bekleyen Vardar.
Ebedi yurdun ebedi Başbuğu Mustafa Kemal’i anla Almıla.