1990 yılında büyük mücadele ve umutlarla kurulmuştu.
Daha sonra Türkiye’nin de taraftarlığı ile Moldova Hükümeti ile anlaşma sağlanmış ve özerkliği kabul edilmişti.
Gagauzların en büyük varlık mücadelesi şüphesiz dillerini korumak.
Dillerini koruyarak etrafını saran diğer milletlerle farklılıklarını ortaya koymak. Bugün Ankara’da kurulu Gagauzlar Derneği Başkanı İrina İusumbeli’nin kutlama mesajının bir kısmında “dilimizi koruyalım dedik, ama…” diye bitmiş.
Hayırlısı.
Gagauzların dilleri şüphesiz Türkçe, pak Türkçe…
Kültürleri de Anadolu kültürüne çok yakın.
“Yol, su ve elektrik hizmetleri götürelim, pek güzel okullar yapalım” derken biz bir şeyi yapamadık.
Türk devlet yönetimine gelenler, gelir gelmez bir fikrim var diyerek işe başladılar. Önceki yapılanları yok saydılar. Hatta üç yıl önce çok eski bir dostumla karşılaşmıştım.
Tek lafı şuydu:
Kardeşim Balkanlara da bugüne kadar bir şey yapılmamış ki.
Doğrudur!
Bükreş’e atanan Hamdullah Suphi Tanrıöver’in büyükelçiliği dönemini ve kıt kaynaklarla ne yaptığını okusalar;
Süleyman Demirel’in “Gagauzlar küçük bir topluluktur. Ama topluluktur” lafının ağırlığını anlasalar;
Öğrenci projesi çerçevesinde öğrenci getirmek için Gagauz yerine en ateşli dönemde gidenlerin karşılaştıkları kolaylıkları(!) bilseler;
Süleyman Demirel Lisesi’nde okuyan öğrencileri görseler;
“Eşek yükü ile para harcayıp yaptıkları okullarda Rusça öğrenim, Romence öğrenim, İngilizce öğrenim yapılmasının, yine bir o kadar para harcayıp sırf yaranma ve yamanma çabası ile tamir edilmesinin karşılığının sıfır olduğunu” bilirlerdi.
Yaşa Gagauzya, her nerede ne kadar yaşatılıyorsan.
Gönlünde Moskova olanların, elleri ile kurt yapsalar da Turan’da bezi olmaz.
Hadi son söz olsun:
Yalanlara inandığınız kadar, yapanlara inansaydınız; gelip kapınızda şiir okuyanlara değil yüreği Gagauzya’da, Gagauzya için çalışanları tanımaya çalışsaydınız bugüne kadar harcananlarla bağımsızlıktan özerliğe düşen, özerklik haklarını da kullanamayan Gagauz Yeri sokaklarında “seni bekleyenler var Putin” sloganları atılmazdı.
Dağlarında nerden çıktığı belli olan keşişler dolaşmazdı.
Tudor Zanet Aga’yı, sevgili Güllü Karanfil’i ve Sergei Kopuşçu’yu saygıyla anıyor ellerinden öpüyorum.
Diğerleri zaten bizim çocuklar!
Onlar zaten çalışacaklar.
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Abdullah ULUYURT
Çok yaşa Gagauzya!
Gagauz Yeri Cumhuriyeti kurulalı 32 yıl olmuş.
1990 yılında büyük mücadele ve umutlarla kurulmuştu.
Daha sonra Türkiye’nin de taraftarlığı ile Moldova Hükümeti ile anlaşma sağlanmış ve özerkliği kabul edilmişti.
Gagauzların en büyük varlık mücadelesi şüphesiz dillerini korumak.
Dillerini koruyarak etrafını saran diğer milletlerle farklılıklarını ortaya koymak. Bugün Ankara’da kurulu Gagauzlar Derneği Başkanı İrina İusumbeli’nin kutlama mesajının bir kısmında “dilimizi koruyalım dedik, ama…” diye bitmiş.
Hayırlısı.
Gagauzların dilleri şüphesiz Türkçe, pak Türkçe…
Kültürleri de Anadolu kültürüne çok yakın.
“Yol, su ve elektrik hizmetleri götürelim, pek güzel okullar yapalım” derken biz bir şeyi yapamadık.
Türk devlet yönetimine gelenler, gelir gelmez bir fikrim var diyerek işe başladılar. Önceki yapılanları yok saydılar. Hatta üç yıl önce çok eski bir dostumla karşılaşmıştım.
Tek lafı şuydu:
Kardeşim Balkanlara da bugüne kadar bir şey yapılmamış ki.
Doğrudur!
Bükreş’e atanan Hamdullah Suphi Tanrıöver’in büyükelçiliği dönemini ve kıt kaynaklarla ne yaptığını okusalar;
Süleyman Demirel’in “Gagauzlar küçük bir topluluktur. Ama topluluktur” lafının ağırlığını anlasalar;
Öğrenci projesi çerçevesinde öğrenci getirmek için Gagauz yerine en ateşli dönemde gidenlerin karşılaştıkları kolaylıkları(!) bilseler;
Süleyman Demirel Lisesi’nde okuyan öğrencileri görseler;
“Eşek yükü ile para harcayıp yaptıkları okullarda Rusça öğrenim, Romence öğrenim, İngilizce öğrenim yapılmasının, yine bir o kadar para harcayıp sırf yaranma ve yamanma çabası ile tamir edilmesinin karşılığının sıfır olduğunu” bilirlerdi.
Yaşa Gagauzya, her nerede ne kadar yaşatılıyorsan.
Gönlünde Moskova olanların, elleri ile kurt yapsalar da Turan’da bezi olmaz.
Hadi son söz olsun:
Yalanlara inandığınız kadar, yapanlara inansaydınız; gelip kapınızda şiir okuyanlara değil yüreği Gagauzya’da, Gagauzya için çalışanları tanımaya çalışsaydınız bugüne kadar harcananlarla bağımsızlıktan özerliğe düşen, özerklik haklarını da kullanamayan Gagauz Yeri sokaklarında “seni bekleyenler var Putin” sloganları atılmazdı.
Dağlarında nerden çıktığı belli olan keşişler dolaşmazdı.
Tudor Zanet Aga’yı, sevgili Güllü Karanfil’i ve Sergei Kopuşçu’yu saygıyla anıyor ellerinden öpüyorum.
Diğerleri zaten bizim çocuklar!
Onlar zaten çalışacaklar.