Plastik bebek ameliyatları

Annelerin ellerinde iğne iplik, boyuna ameliyat yaparlardı eski plastik bebeklere. Bu bebeklerin kolları ve bacakları kalın lastiklerle bağlanırdı gövdenin içinden. Çocuklar kavgaya tutuşup öfkeyle çekiştirdiklerinde kollar bacaklar kopar, annelere yine iş düşerdi. Bebekleri yıkamaya kalktığınızda da  kol ve bacak bağlantı yerlerinden su alırdı. Hadi bakalım lastikleri uzata uzata dışarı çekerdik ve suyu boşaltırdık şakır şakır. Genelde plastik bebeklerin saçları da olmazdı. Tüylü, yünlü saçlar yerine plastikten yiv yiv çizilmiş saçımsı bir şeyler olurdu. Gözler ille mavi olacaktı. Ama renkler sağa sola kayarsa gözler şaşı olurdu.Kısmet artık !  Yurt dışından gelen kataloglarda yer alan oyuncaklara iç geçirerek bakardık. Neden biz de olmadığına da anlam veremezdik.

Bizden önceki kuşak ikinci dünya savaşı çocuklarıydı. Zaten oyuncak hak getireydi. Bizim kuşak da bu plastik bebeklere fit büyüdü gitti. Annesi becerikli olanlar bu bebeklere  elbiseler dikerdi. Plastik toplar, bebekler ve bilumum oyuncak hepimizin baş tacıydı. Biraz şanslı olanlarımızdan yurtdışında akrabaları olanlar, çok güzel elbiseleri olan, daha kaliteli malzemelerden yapılmış bebekler getirirdi. Biz de iç geçirerek bakardık.

Yurtdışında akrabaları olan bir tanıdığa yürüyen bebek ısmarlanmıştı benim için. Duyduğumda kulaklarıma inanamamıştım. Aradan uzun zaman geçip ufukta bebek görünmeyince yanlış duyduğuma ya da kandırıldığıma inanmıştım. Bir sabah uyandığımda ailemin başıma toplandığını ve bana baktıklarını gördüm. Yastığımı bir bebekle paylaşıyordum ama yürüyen bebek olması bir kenara el kadar bir şeydi. Ancak televizyon üzerinde süs olabilecek boyuttaydı. Yanlış anlaşma olmuştu. Yurtdışından bir karış boyu olan plastik bir bebek gelmişti. Bebek küçücüktü ama hiç olmazsa saçları vardı. Hiç sesimi çıkarmadım. Biz bulduğuna razı olan çocuklardık. Benden ağlama zırlama eşliğinde sağlam bir gürültü bekleyen ailem de yanılmıştı. Belki dövünsem, bana kızıp kendilerini rahatlatacaklardı. Bebek yanımda yatıyordu ama gözlerimi kapatmıştım. Göz görmeyince gönül katlanıyordu. Yeniden bekleme süreci başlamıştı. Bu arada küçücük bebeğe alışmıştım.

Yürüyen bebeği tamamen unuttuğum bir gün çıkagelmişti. Sarı saçlı, mavi gözlü , kocaman kirpikleri olan ki burası önemli çünkü plastik bebeklerin fırça gibi kirpiklerinin gövdenin içine düşme tehlikesi vardı ! Yürüyüp , şarkı söyleyen bir bebeğim vardı artık. Uzun bir süre oynayamamıştım. Çünkü varlığına inanamamıştım. Bir de , bir yerine bir şey olur korkum vardı. Biz her şeyi zor elde ettiğimiz için , kıymet bilen çocuklardık. Kendi çocuklarınıza aldığınız oyuncaklara bakın bir. Muhtemelen kendi çocukluğunuzda alıp oynayamadığınız

ve aklınızın bir köşesine taht kuran oyuncaklardır.  Bu babam için oyuncak tren, benim için elinden tutunca yürüyen bir bebekti. Kendi egolarımızı tatmin etmek için aldığınız hangi oyuncaklarla çocuklarınız ya da yeğenleriniz oynadı acaba ?  Kaçınız oynayamadığı ya da olmayan oyuncaklarla erkenden büyümek zorunda kaldı ? Kaçınız dikiş diken akrabalarının biriktirdiği boş makaralardan kuleler yaptı, cadılardan prensesleri kaçırdı ?  Gazoz kapaklarına sardığımız sigaraların ya da çikolataların parlak kağıtlarıyla kaplar, gümüş takımlar yapardık kendimize. Çamurdan yaptığımız köfteleri gümüş takımlarımızla ikram ederdik misafirlerimize. Biz çocuklar, anne babalarımızın yeryüzündeki gölgeleriydik bir nevi.

Bizim kırık dökük oyuncaklardan aldığımız zevkleri, şimdi modern oyuncaklarla oynayan çocuklar almıyor.

Biz kanaatkar çocuklardık. Elimizde olanlarla mutluyduk. Paylaşmayı da biliyorduk.

Şimdi her şey var parası olana. Ama çocukluğumuz ıssız ve taşlı yollarda kayboldu gitti.

Hiçbir oyuncakçı dükkanında da karşılaşmıyoruz yitik yıllarımızla.