SON DAKİKA
Hava Durumu

Watashi wa Candy/Benim adım Candy!

Yazının Giriş Tarihi: 01.01.2023 16:42
Yazının Güncellenme Tarihi: 01.01.2023 16:42

Benim yaş kuşağının hayallerini süsleyen yaramaz bir çizgi film kahramanıydı   Candy.

Sizi bilmem ama benim idolümdü. Ağaca tırmanan, hayvanlarla arası hep iyi olan ve özgürlüğü için bile olsa sivri diline sahip olamayan yetim ve öksüz bir kız.

Anne ve babasının olmaması kulağıma hiç hoş gelmese de için için özgür ruhunu kıskanıyordum galiba. Hanginiz kıskanmıyordu?

Kendinize itiraf edemiyorsanız da benim kulağıma fısıldayabilirsiniz. Daldan dala zıplayan Candy’nin iç dünyası bir o kadar da kırılgandı aslında.

Belki de yaramazlık kisvesi altında annesiz ve babasız yaşamın ve yalnızlığın girift duygularını bastırmaya çalışan bir karakterdi Candy. Cuma akşamüzeri olsun diye dakikaları sayardım.

O gün okul bitmek bilmezdi. Tabii ki her beklenen şey gibi çizgi filmin başlamasıyla bitmesi bir olurdu. Umut dünyası, her seferinde çizgi film acaba birkaç dakika daha uzar mı? diye beklerdim. Olmayacağını bile bile.

Yıllar sonra internette bazı bölümlerini izleme şansım oldu tekrar. İşin garibi, hâlâ aynı zevki alarak izlediğime göre ya çizgi film o zamanın çocuklarına göre daha içerikliymiş ya da benim ruhum büyümemiş.

Candy’nin uğradığı haksızlıkların içinde en çok canımı sıkansa büyütüldükleri yetimhanede çalışanlar tarafından aynı gün bulunan “Annie” adlı kızın yaptığıydı.  Candy‘yi görüp beğenen bir aile evlat edinmek için büyütüldüğü  yetimhaneye başvurmuştu.

Buraya kadar her şey peri masalı gibi gidiyordu. Ama Annie, Candy’den ayrılmak istemediğini ağlaya zırlaya, yerlere kapaklana dile getirdi. Bunun üzerine Candy, aile kendisini beğenmesin diye elinden geleni yaptı. Sonra ne oldu dersiniz? 

Çocuk aklımla hayatımın en büyük öfkesini yaşamıştım. O aile Candy’den vazgeçince evlat edinmek üzere Annie’ye yöneldi ve Annie bunu kabul etti. Küçücük aklıyla kurduğu tezgâha bakın!

Candy benim gibi duyduklarına şoke olmuştu. Annie ile arkadaşlığı kesmesini ve yüzünü gözünü yolması beklentisine girmiştim. Maalesef Candy bunu yapmadı. Hepimize insanlık dersi vermeyi seçti. Annie’yi affetmişti. Annie’nin savunması ise oldukça sinir bozucuydu. Bir anne ve baba ile büyümek istiyordu. Sanki Candy’nin bir düzine anne babası varmış gibi. Annie’yi affeden Candy’ye müthiş sinirlemiştim. Çok sevdiğim şeker kızın saçını başını yolmayı düşünmüştüm. Bu konuda, bu yaşımda hâlâ kendimden emin değilim. Candy hem durumu kabul etmiş hem de affetmişti.

Büyük insanlar için bile zorlayıcı bir durumdu. İstersen kabul etme, olan olmuş. Ama ya affetmek?

Üzerine bir de O’nu anlayıp, hak vermek akıl alacak iş değildi.

Candy doğuştan güçlü bir karakterdi. Annie öyle değildi. Candy, Annie’nin zayıf karakterini kabul edip, affediyordu aslında. Gerçekten bir çocuğun yapabileceği bir şey miydi?

Deyim yerindeyse sırtından bıçaklanan Candy, kendisini derinden yaralayan arkadaşını anlıyor ve hak veriyordu. Kendi durumu da aynıyken yani annesiz ve babasızken gelecekteki güzel yaşam koşullarını arkadaşına armağan edebiliyordu.

Sırtınızda bir bıçakla dolaşırken empati yapabilir misiniz, bilemiyorum?

Bu yaşımda bunu anlayıp, öğrenmeye çalışıyorum.

Başarıp başaramayacağımı da bilemiyorum.

Candy kabul etti, affetti. O’nun kadar yüce gönüllü olmadığım için Annie’nin yaptığının hâlâ arkadaş satmak olduğunu düşünüyorum.

Umarım bir gün Candy kadar büyüyebilirim.


 

Yorum Ekle
Gönderilen yorumların küfür, hakaret ve suç unsuru içermemesi gerektiğini okurlarımıza önemle hatırlatırız!
Yorumlar
Yükleniyor..
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.