Kahrolduk!

Üzgünüz hem de kahrolacak seviyede.

Kahrolduk hem de mahvolacak seviyede.

Bu saatten sonra söylenecek söz yok, sadece dua...

Ölene dua, kalana dua, yaralı olana dua...

Enkaz altında olana dua, enkaz üstüne çıkana dua, o bölgede yakını bulunana dua...

***

Marmara Depreminde, 5 can yakınını, en yakınını (kızını) kaybeden, deprem bölgesinde günlerce kalan, çaresizliği yaşayan, enkaz altından can parçalarını kendi elleriyle çıkaran biri olarak, ifade etmek isterim ki; o zamandan bu zamana akıllanmadık!

Hiçbir zaman aklımızı başımıza toplamadık!

Uyarıları dikkate almadık!

Önleyici faaliyeti anlamadık!

Planlamanın önemini kavramadık.

Dünü unuttuk.

Günü gün ettik.

Sallandık, yıkıldık, kahrolduk, maalesef mahvolduk...

***

Aynı cadde üzerinde iki bina...

Yan yana, sırt sırta.

Zemin aynı, kat sayısı aynı.

Daire sayısı aynı.

Ruhsat veren belediye aynı.

Sadece, müteahhitleri farklı!

Biri tamamen yıkılmış, diğeri ayakta.

Birinden sağ çıkan yok, diğerinde yaralı dahi yok!

Şimdi...

Yıkılan o binanın müteahhidi, kontrol mühendisi, yapı denetim yetkilisi, bu duruma "kader" diyecek!

Maalesef, millet de bunu yiyecek!

Ne yapacağız?

Bunlara beddua mı edeceğiz?

Hayır!

En ağır cezayı vereceksin, örnek teşkil ettireceksin.

Planlayacaksın.

Önleyici faaliyete başlayacaksın.

Stratejik planları göstermelik olmaktan çıkartacaksın, gerçekleştirilecek planlama yapacaksın.

Göstermelik planlama değil, gerçekleştirilecek planlama yapacaksın, yaptığını da kayıtsız ve şartsız uygulayacaksın. (Bu konuda, MÜSİAD Yönetim Kurulu Üyesi ve İnşaat Mühendisi Osman Yetim'in ifadeleri enterasan)

***

Hammurabi Kanunları 229. Maddesini, müteahhitlerin odasının duvarına büyük harflerle yazacaksın:

"Bir mimar veya usta herhangi biri için bir bina inşa eder ve bu binayı uygun bir şekilde yapmazsa; inşa ettiği bina yıkılıp sahibini öldürürse, inşaatı yapan da öldürülür."