Anneme

40 yıl yetimdim,

3 Temmuz sabahı öksüz kaldım...

40 yıl babam yoktu.

Ama, baba gibi, dağ gibi, can parçam, bir anam vardı...

Yedi yıldır hem yetim hem öksüz hem de sahipsiz, kimsesiz, duasız kaldım...

"Senin başın büyük oğlum" diyerek;

Ellili yaşlardaki bir adamın başı okşanır mı?

"Senin masrafın çoktur, gelen gidenin fazladır" diyerek;

Koca adamın cebine harçlık konur mu?

Dualarla başımı okşayanım,

Cebime harçlık koyanım,

Saran, sarmalayanım,

Cennet kokan tek yanım,

Dağ gibi arkamda duranım,

Aramadığım zaman bile arayanım,

"Oğlum" diyerek sarılanım,

Darda kaldığım zaman, sığındığım tek limanım,

Dua pınarım,

Karamanoğlu'nun en büyük gücü bitti,

Annem, 3 Temmuz sabahında cennete gitti...

35 yaşında eşini kaybeden,

Üç çocuğu ile hayatına devam eden,

Bizleri, kimseye muhtaç etmeden, büyüten, okutan,

Annem, 3 Temmuz sabahı, bir kuş misali uçtu da gitti...

Ve ben;

Bu temmuz sıcağında, üşüyorum...

Cennet mekân ANNEM;

Selam söyle oradakilere ve babama da şunu de;

"Emanetin olan evlatlarını;

Kurda kuşa yem etmedim.

Ne devlete ne de millete karşı gelmediler YETİŞTİRDİM!

Devleti de milleti de SEVDİRDİM!

Bir cemaate vermedim, kendim PİŞİRDİM!

Milli ve manevi değerlerle, YOĞURDUM!"

Mekânın cennet olsun annem.

Biz senden razıydık,

Hak da razı olur inşallah...